ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 2002

Κυρίες , κύριοι , αγαπημένα μου παιδιά,

Πριν από μερικές μέρες γιορτάσαμε το μεγάλο ΟΧΙ του ελληνικού λαού στους Ιταλούς και Γερμανούς εισβολείς και τιμήσαμε όλους εκείνους έχυσαν το αίμα τους για την λευτεριά της πατρίδας.

Σήμερα ήρθε η ώρα να γιορτάσουμε ένα άλλο μεγάλο ΟΧΙ. Είναι το ΟΧΙ του πολυτεχνείου. Τι είναι το Πολυτεχνείο; Είναι ένα όμορφο νεοκλασικό κτίριο της Αθήνας μέσα στο οποίο σπουδάζουν την επιστήμη τους οι μηχανικοί , οι τοπογράφοι, οι μηχανολόγοι, οι ηλεκτρονικοί και πολλοί άλλοι μελλοντικοί επιστήμονες. Το κτίριο σύμβολο στη νεότερη ιστορία της Ελλάδας. Σύμβολο γιατί στο κτίριο αυτό γράφτηκε η αρχή του τέλους για την επτάχρονη τυραννία της χούντας των συνταγματαρχών. Όλη η Ελλάδα στάθηκε στο πλευρό των άοπλων φοιτητών του Πολυτεχνείου εκείνο το πρωινό της 17^ης Νοέμβρη 1973. Κι αυτοί οι φοιτητές εκείνο το πρωινό βροντοφώναξαν ΟΧΙ στην τυραννία της ντόπιας χούντας των στρατιωτικών, ΟΧΙ στην φοβέρα που απλωνόταν παντού ,ΟΧΙ στις αποφάσεις των λίγων ενάντια στη θέληση των πολλών. Βροντοφώναξαν ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ - ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Και ξεχύθηκαν στους δρόμους της Αθήνας απαιτώντας να παραδώσει η χούντα την εξουσία και να εκλεγεί νόμιμη λαοπρόβλητη κυβέρνηση με ελεύθερες εκλογές. Μαζί με τους φοιτητές του Πολυτεχνείου ενώθηκε στους δρόμους της Αθήνας μια λαοθάλασσα από ανθρώπους κάθε ηλικίας, διαφορετικών επαγγελμάτων και διαφορετικών κοινωνικών τάξεων. Κι όλοι βροντοφώναζαν να φύγει η χούντα, να ξαναγυρίσει η δημοκρατία στην Ελλάδα. Κι η χούντα των στρατιωτικών τι έκανε; Αντί ν’ ακούσει το αίτημα του λαού και να παραδώσει την εξουσία ,προτίμησε να πνίξει την εξέγερση των φοιτητών του Πολυτεχνείου στο αίμα. Στην αρχή συκοφάντησε τους φοιτητές ανακοινώνοντας στα ραδιόφωνα πως πρόκειται για αλήτες που τάχα ήθελαν να καταργήσουν την έννομη τάξη. Όταν είδαν όμως οι στρατιωτικοί πως ο λαός δεν πίστεψε το παραμύθι τους, έστειλαν τα τάνκς για να επιβάλλουν την τάξη. Οι χωροφύλακες οπλισμένοι πυροβολούσαν εν ψυχρώ τους φοιτητές που δεν είχαν όπλα. Αρκετοί έπεσαν νεκροί. Άλλοι ποδοπατούνταν και δέρνονταν αλύπητα με τα γκλομπς στους δρόμους και τα στενά γύρω από το Πολυτεχνείο. Τα κρατητήρια γέμισαν αγωνιστές. Μα η φωνή του λαού εξακολουθούσε να βροντοφωνάζει: ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. ΚΑΤΩ Η ΧΟΥΝΤΑ , ΖΗΤΩ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Ένα τανκ στάθηκε έξω από τη βαριά σιδερένια πύλη του Πολυτεχνείου. Οι στρατιώτες διστακτικοί. Έβλεπαν πως οι φοιτητές ήταν άοπλοι , μια χούφτα παιδιά που θα μπορούσαν να είναι τα αδέλφια τους. Μα η διαταγή ήταν ξεκάθαρη. Να γκρεμιστεί η πόρτα. Και γκρεμίστηκε. Μαζί της γκρεμίστηκαν οι λίγοι φοιτητές που ήταν γαντζωμένοι πάνω της. Μαζί της γκρεμίστηκε όμως και το χάρτινο οικοδόμημα της χούντας που δεν άντεξε το βάρος των λαθών της και ύστερα από λίγους μήνες παράδωσε την εξουσία στους πολιτικούς. Έτσι οι φοιτητές εκείνοι του Πολυτεχνείου , ξαναέφεραν στην πατρίδα μας τη δημοκρατία ύστερα από επτά χρόνια δικτατορίας. Ήταν εκείνη η μέρα η 17 Νοέμβρη 1973 που ξαναφύσηξε ο άνεμος της ελευθερίας στον τόπο μας. Το μήνυμα του Πολυτεχνείου είναι απλό και ξεκάθαρο. Όλες οι εξουσίες πρέπει να πηγάζουν από το λαό και να ασκούνται για το συμφέρον του λαού. Κάθε αντίθετη θέση βρίσκει το λαό απέναντι και είναι καταδικασμένη .

Ας έχουμε κι εμείς οι νεότεροι το νου μας να φυλάξουμε τη δημοκρατία μας σαν τα μάτια μας μια δημοκρατία που πολλά χρωστάει σε κείνα τα φοιτητικά νιάτα του Νοέμβρη ΤΟΥ 1973.

ΖΗΤΩ ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ